Als we het hebben over de gewoonten van Amerikanen, kunnen we misschien bepalen tot welke groep we behoren. De gewoonten van Amerikanen hebben de neiging om elke vijf jaar te veranderen, ze kopen misschien zelfs een boek naarmate ze ouder worden. Wat we kunnen zeggen is dat mensen een groeiende trend hebben om uit eten te gaan en nieuwe culturen te ontdekken. Het is een trend die elk jaar nog meer toeneemt. Het valt echter niet te ontkennen dat “Italianen” de meest snuggere consumenten in de voedselmand zijn.
Een groot deel van het Umb Jamaica contingent is gebaseerd op een voortdurende passie voor koken. Zij kopen een bepaald produkt wanneer er een nieuw kookgelegenheid of restaurant is, of wanneer zij er over gehoord hebben. Wat het zo bijzonder heeft gemaakt, is niet alleen dat zij bij dat soort zaken betrokken zijn, maar het is de manier waarop zij hun voedsel presenteren. Het kookbedrijf van de Italianen wordt gevoed door een passie, een oude passie. Het verlangen om hun eten met anderen te delen en een familie van vrienden op te bouwen. Italiaans eten is een steeds groeiend product en elk jaar komen er veel nieuwe merken bij. Het eindresultaat is echter hetzelfde. Er is een nieuwe reeks families die opgroeien met hun eten en dat is de sleutel. De droom die begon als een kleine pop-up winkel, heeft nu een directe familie opgebouwd. Als je denkt dat dit allemaal in je hoofd zat, moet je het niet gezien hebben.
Misschien wil je je kijk op Italiaans eten veranderen. Het zou meer kunnen zijn dan kaas en pepperoni. Het zou ook kunnen zijn dat je in de supermarkt loopt met een betere houding over eten. Het zal altijd rode wijn en marge bedrijven zijn in plaats van om 5.00 uur uit eten gaan. Als je rond de achtertuin opgroeit en mensen kent als een familie-eenheid, maakt dat echt veel verschil. Ik zie iets gebeuren met die Italiaanse zaak. Het is niet alleen hun groeiende aantal Italiaanse families. De hoeveelheid geld die ze binnenkrijgen met hun investering is het verschil. Dit bedrijf zou snel kunnen verdubbelen, met meer steun van hun families.
Onderwijs
Toen ik mijn kleine Italiaanse kookzaak begon, wist ik echt niet veel over het Anthony Warenhuis. Hoe werkten ze? Hoe kom je er binnen? Niet gevreesd, maar ik had een heel klein winkeltje van ongeveer 1,5 tafel en een paar stoelen. Ik wist niets van verzending of marketing, dus ik zat eigenlijk met grote vragen en een heleboel dingen te leren. Nu hebben we een enorme adrenalinestoot die zowel opwinding als frustratie opwekt. Een deel van deze groeiende ervaring is gewoon leren hoe je goede punten maakt en weten wat je moet doen als er fouten worden gemaakt. Je moet het willen. Als je het niet wilt, doet het er niet toe. Sommige dagen wil ik me niet eens openstellen, dan kan het me gewoon niet schelen. Een ander deel is het leerproces wanneer ik mensen absoluut door het proces wil helpen. Dit is een ander gebied waar niets zo klein kan slagen. Niet de chef-kok zijn die al het kookwerk doet voor een keten als Anthony’s, al het kookwerk doen voor een stoffig Italiaans restaurant vol met magazijnbedienden is gewoon zoveel moeilijker. Het is moeilijk om mensen, vooral die zo nieuwe Italiaanse familie, te zien worstelen en zo interessant te zijn als ik moet zijn. Ik heb grote ambities en een grote droom. Hoe verwachten jullie eigenaren van kleine Italiaanse bedrijfjes net zo succesvol te zijn?
Na het eten en de stress van de dag wil ik gewoon naar huis en ontspannen. Dat is hoe ik mijn hele leven leef. Ik wil het beste voor mezelf en heb dat ook voor mijn gezin. Daarom gaan we uit en hebben we een tweede baan. Passie is nooit meer vermoeiend. Wat ik op het punt sta te schrijven, ik kan me gewoon niet voorstellen hoe het zou zijn om te werken op korte termijn van loon. Mijn nieuwe realiteit is zoals het klinkt. Vooral voor de jonge ondernemer. In het volgende artikel zal ik het hebben over een aantal belangrijke zaken die je niet wilt missen.